Aφίσες αλληλεγγύης της κατάληψης ευαγγελισμού

αφίσα πανελλαδικής πορείας αλληλεγγύης στην κατάληψη ευαγγελισμού

αφίσα αλληλεγγύης στην κατάληψη ευαγγελισμού

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Πρυτάνεις, αντιπρυτάνεις και εισαγγελείς θυμήθηκαν τον Ευαγγελισμό…
Την Τρίτη 22-07-08 η κατάληψη Ευαγγελισμού δέχτηκε την επίσκεψη μιας κουστωδίας “φορέων” αποτελούμενη από τον πρύτανη (και μεγαλοεπιχειρηματία) του Πανεπιστημίου Κρήτης Γιάννη Παλλήκαρη, τον αντιπρύτανη Κιτσόπουλο, τον εισαγγελέα Ηρακλείου Μαρκάκη, κάποιον υψηλόβαθμο μπάτσο, ασφαλίτες και δημοσιογράφους. Σκοπός της επίσκεψης αυτής, όπως είπαν και οι ίδιοι, ήταν να μας “προειδοποιήσουν” για την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και “να δώσουν δεκαπενθήμερη διορία” για να αδειάσουμε το κτίριο.
Την επόμενη μέρα, οι τοπικές εφημερίδες, επιτελώντας ως συνήθως το λειτούργημα της παραπληροφόρησης και της λασπολογίας, υμνούσαν την επερχόμενη εκκένωση του κτιρίου και την “αξιοποίησή” του. Έτσι γενικά κι αόριστα, χωρίς καν να αναφέρουν τι θα στεγαστεί στο χώρο αν εκκενωθεί η κατάληψη, κάτι που μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι κύριο μέλημά τους είναι η εκκένωση του κτιρίου (μέσα στην ευνοϊκή για αυτούς συγκυρία της άρσης ασύλου στα κτίρια του πανεπιστημίου της Κνωσού και της καλοκαιρινής περιόδου), παρά η μελλοντική του χρήση. Ούτως ή άλλως, πρέπει να είναι κάποιος αρκετά αφελής, για να πιστέψει ότι ένα τέτοιο “φιλέτο” στο κέντρο της πόλης δε θα χρησιμοποιηθεί είτε από το πανεπιστήμιο είτε από το δήμο (σε περίπτωση τυχόν ανταλλαγής κτιρίων μεταξύ τους) για κερδοσκοπικούς σκοπούς.
Λίγα λόγια για την ιστορία μιας κατάληψης 6 χρόνων…
Στις 16 Μάη του 2002, μια ομάδα νέων, κυρίως φοιτητών αλλά και εργαζόμενων και μαθητών, καταλάβαμε το για πολλά χρόνια εγκαταλελειμμένο κτίριο του Ευαγγελισμού, στο κέντρο του Ηρακλείου, στο νούμερο 18 της οδού Θεοτοκοπούλου. Σκοπός μας ήταν - και είναι - να δημιουργήσουμε ένα χώρο επικοινωνίας, πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης, ανεξάρτητο από κάθε “επίσημο” φορέα (πανεπιστήμιο, δήμο, κράτος, κόμματα, κ.λ.π.). Νιώθοντας ότι οι υπάρχουσες μορφές πολιτικής και πολιτιστικής έκφρασης δεν μας καλύπτουν και έχοντας ήδη το καθημερινό βίωμα της μικροπολιτικής υποκρισίας που αποπνέουν οι παραπάνω φορείς σε κάθε πτυχή της ύπαρξής τους (από τη στείρα γνώση που μοναδικό σκοπό έχει να παράγει μελλοντικούς εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους, μέχρι τη γελοία εξεταστική διαδικασία, και από τη ψηφοθηρία με κάθε μέσο μέχρι το κενό νοήματος “πολιτικό” διάλογο των δελτίων τύπου και των κομματικών συγκεντρώσεων), επιλέξαμε να καταλάβουμε το κτίριο μένοντας πραγματικά ανεξάρτητοι από κάθε είδους “θεσμικό” πλαίσιο. Οι καταλήψεις εγκαταλελειμμένων κτιρίων είναι ένα φαινόμενο με ιστορία τόσο στην ελλάδα, όσο και σε ολόκληρη την ευρώπη και την αμερική, το οποίο αντιτίθεται έμπρακτα και άμεσα στη λογική της ιδιοκτησίας που θεωρεί “σωστότερο” το να υπάρχουν άδεια και αχρησιμοποίητα επί δεκαετίες σπίτια που “ανήκουν” σε κάποιον, από το να αξιοποιούνται από ομάδες ατόμων που έχουν ανάγκες προς κάλυψη.
Το κτίριο του Ευαγγελισμού, όταν πρωτομπήκαμε, ήταν σε απερίγραπτη κατάσταση λόγω της εικοσάχρονης και βάλε εγκατάλειψής του. Χρησιμοποιημένες σύριγγες και μπάζα κάθε είδους απομακρύνθηκαν, και χωρίς κανένας μας σχεδόν να έχει ιδιαίτερες γνώσεις, με πολύ προσωπική δουλειά και κόπο, με διάθεση προσωπικού χρόνου και χρήματος (και φυσικά χωρίς καμία οικονομική στήριξη από τρίτους), το μετατρέψαμε σε ένα βιώσιμο και λειτουργικό χώρο, χωρίς φυσικά οι δουλειές και η βελτίωση να τελειώνουν ποτέ. Εδώ και πολύ καιρό, λειτουργεί αυτοοργανωμένο καφενείο, ενώ πραγματοποιούνται εκδηλώσεις όπως προβολές ταινιών, συζητήσεις αλλά και πάρτι, συναυλίες και θεατρικά.
Μέσα στα 6 χρόνια ύπαρξής της, η κατάληψη Ευαγγελισμού, πάντα μέσω της σταθερής της συνέλευσης που γίνεται κάθε Τετάρτη και λειτουργεί σε αντιιεραρχική βάση, έχει αναπτύξει λόγο και δράση για μια σειρά ζητημάτων, από τοπικά και περιβαλλοντικά θέματα, όπως η εναντίωση στην προγραμματιζόμενη καταστροφή του πάρκου Γεωργιάδη και στην κατασκευή διαμετακομιστικού λιμανιού στο Τυμπάκι, μέχρι κεντρικά πολιτικά ζητήματα με συμμετοχή σε φοιτητικές και άλλες κινητοποιήσεις, αλλά και με αυτόνομες δράσεις ενάντια στο ρατσισμό, ενάντια στην εμπορευματοποίηση των δημόσιων χώρων, για την αλληλεγγύη στους πολιτικούς κρατούμενους, αλλά και στήριξης των αγώνων των φυλακισμένων, ενάντια στην ύπαρξη των φυλακών και του εγκλεισμού και πολλά άλλα ζητήματα.
Και φυσικά όλα αυτά ενοχλούν…
Αυτή η δράση φυσικά δεν είναι καθόλου καλοδεχούμενη από τους τοπικούς διαχειριστές της εξουσίας. Έτσι, κατά καιρούς έχουμε βρεθεί αντιμέτωποι με την καταστολή στην “κλασσική” της μορφή, δικαζόμενοι για τη διοργάνωση ή συμμετοχή σε κινητοποιήσεις που σχετίζονταν με την αλληλεγγύη σε προφυλακισμένους διαδηλωτές και την αντίδραση στην εν ψυχρώ δολοφονία 22χρονου από μπάτσους σε μπλόκο το 2003. Πλάι σε όλα αυτά, διάφοροι καλοθελητές έχουν αναλάβει να “ενημερώσουν τον κόσμο” για τον Ευαγγελισμό. Τοπικοί και παραταξιακοί φιλόδοξοι Πρετεντέρηδες δε χάνουν ευκαιρία να λασπολογήσουν με κάθε τρόπο το κτίριο και τους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν. Στην Αυτοκρατορία του Τίποτα, επάξια μέλη της οποίας είναι οι δημοσιογραφίσκοι και οι εκκολαπτόμενοι πολιτευτές των “πολιτικών” φοιτητικών παρατάξεων, όσο λες και ξαναλές, όλο και κάτι θα μείνει. Έτσι, όποιος επαναπαύεται και νιώθει “ενημερωμένος” όντας παθητικός δέκτης προπαγάνδας (και δυστυχώς υπάρχουν άφθονοι τέτοιοι), σίγουρα θα ξέρει ότι “δεν είναι να πολύπερνάς από κει”, αφού σύμφωνα με την παραφιλολογία που αναπτύσσεται κατά καιρούς, στον Ευαγγελισμό γίνεται από εμπόριο ναρκωτικών και όπλων, μέχρι όργιο και ενοικίαση δωματίων (το πιο πρόσφατο και “καλύτερο” που έχει ακουστεί). Η μοναδική μας απάντηση σε όλα αυτά είναι η διαρκής μας δράση και οι πολυάριθμες αφίσες και προκηρύξεις που κυκλοφορούν κατά καιρούς καλώντας τον κόσμο στις εκδηλώσεις.
Και να είστε σίγουροι ότι θα συνεχίσουν να ενοχλούν…
Η τελευταία και σοβαρότερη απειλή εκκένωσης που εκτοξεύθηκε από την πρυτανεία και την εισαγγελία ηρακλείου δε θα ανακόψει την πορεία μας. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να παραδώσουμε τους κόπους και την ιστορία έξι χρόνων στα χέρια κανενός πρύτανη, πόσο μάλλον ενός μπλεγμένου σε οικονομικά σκάνδαλα όπως ο Παλλήκαρης που επιπλέον φέρεται ως απόλυτος μονάρχης του πανεπιστημίου. Άλλωστε η πρόσφατη απόφαση για εκκένωση της κατάληψης είναι ένα ζήτημα που κινείται με αποκλειστική πρωτοβουλία της πρυτανείας, χωρίς να υπάρχει κάποια σοβαρή απαίτηση από άλλα μέλη και όργανα του ιδρύματος.
Σε περίπτωση που αστυνομικές δυνάμεις επιχειρήσουν να εκκενώσουν το κτίριο, υπεύθυνος για κάθε συνέπεια και τυχόν τραυματισμούς θα είναι ο πρύτανης και μόνον αυτός. Από την πόλη του Ηρακλείου δε λείπει άλλος ένας κυριλέ και αποστειρωμένος χώρος, αλλά ελεύθεροι κοινωνικοί χώροι. Η ανάπλαση του κέντρου και ο χορός των μεγάλων ποσών δε θα περάσουν από πάνω μας. Ο Ευαγγελισμός υπάρχει και θα συνεχίσει να υπάρχει όσο θα υπάρχουν άνθρωποι που δε θέλουν να χωρέσουν στο lifestyle της μιζέριας, που αρνούνται να περάσουν μια ζωή προκαθορισμένη, ακολουθώντας μονοπάτια που χάραξαν άλλοι. Είναι ένα σημείο αναφοράς για άτομα και απόψεις που εναντιώνονται στο υπάρχον, ένας ανοιχτός κοινωνικός χώρος μέσα σε μια πόλη και μια κοινωνία όπου όλα πουλιούνται και αγοράζονται, όπου κάθε ανθρώπινη έκφραση και δραστηριότητα προϋποθέτει και κάποιο αντίτιμο (χρηματικό ή μη), όπου η ανθρώπινη εργασία είναι αντικείμενο εκμετάλλευσης κι η υπεραξία γεμίζει τις τσέπες των αφεντικών.
Θέλουμε να καταστήσουμε ξεκάθαρο ότι όποιος και να αναλάβει να μας βγάλει έξω από εδώ, θα έχει ένα δύσκολο έργο, στο οποίο κάποιος θα πρέπει να λερώσει τα χέρια του και να σηκώσει το πολιτικό βάρος όσων επακολουθήσουν. Ας μην έχει κάνεις εμπλεκόμενος την ψευδαίσθηση ότι έχουν να κάνουν με 10-20 καταληψίες. Ο Ευαγγελισμός πλαισιώνεται από πολυάριθμα άτομα και οργανώσεις που χρόνια τώρα έχουν μάθει να αγωνίζονται και να αντιστέκονται και ξέρουν πολύ καλά πως να αντιδράσουν και σε αυτή τη νέα απειλή.

ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

.

Don´t you dare to touch Euaggelismos Squat


On Tuesday 22-07-08, the squat of Evaggelismos received a visit by a coterie of officials, constituted by the dean (and businessman) of the university of crete, the vicechancellor, the local prosecuting attorney and some high-ranking cop, along with undercover cops and pressmen. Aim of this visit was, in their own words, to "warn us" for the oncoming evacuation of the building and "give us a two-week deadline" in order to abandon the squat.

During the next day, this was carried on the local papers; they were praising the squat's intended evacuation and its future exploitation, carrying out their familiar tendency on misinformation and mudslinging; with sensationalism and without mentioning what will be accomodated in this space in the case of an eviction. We know that their main concern is the building's evacuation (during the favorable to them coincidence of a repealed university asylum and the summertime), instead of its future use. In any case, only some naive would lap up that such a "filet" in the city centre would not be used by the university or the local municipal authorities (in case of a building tradeoff between them) for speculative aims.


a few words about 6 years of squatting

On May 16th, 2002, a team of young people, mainly university students but also workers and high schoolers, occupied the long-since abandoned building of Evaggelismos, in the city center of heraklion, number 18 on Theotokopoulou Str.

Our aim was and always is to create a space of communication, political and cultural expression, independent from any "formal" institution (university, municipality, state, political parties, etc). Feeling that the existing forms of political and cultural expression do not serve our turn and having already the daily experience of petty-politics hypocrisy that these institutions carry with every aspect of their existence (like the dull knowledge that its unique aim is to produce more human exploitation, or that farcical examinational process, the electioneering phenomena, up to the reasonless political dialogue between press releases and political party gatherings), we chose to squat this space, remaining independent from all kinds of "institutional" frames. Squatting has its own history, in greece and all around the world; history that opposes factually and straightly to the proprietary rationale which considers the existence of empty and (for a long time) unused buildings a preferable choice (instead of i.e. having to deal with utilized spaces by teams or individuals with housing requirements).

When it was first squatted, the building was in an indescribable situation after a (more than) twenty years long abandonment. Used needles and rubble of all kinds were removed and with no special knowledge or financial support, a whole transformation of the space took and takes place, just by the squatters working on it. Among the activities of the house are a self-organized cafe, a bookshop that works on a free-exchange basis, open discussions, screenings, several concerts and theatricals that are held within the squat regularly.

During those 6 years, Evaggelismos via a constant gathering that takes place every Wednesday and functions in a non-hierarchical base, has produced speech and action over a series of concepts, local and environmental issues like the opposition against the scheduled destruction of a local park, actions against the construction of a local transit harbor, central political matters with attendance in student and other mobilizations, autonomous actions against racism and commercialization of public spaces, solidarity actions for the political detainees, supporting the prisoners' struggle against the prison system, and many other activities.


and these are bothering matters..

Naturally, this type of action is by no means favored by the local administrators of authority. Thus we have occasionally been found confronted with repression in its "classic" form, judged for the organization or attendance in mobilizations related to the solidarity shown to detained demonstrators and the reaction to a in-cold-blood murder of a 22-year old man by a cop during a roadblock, back in 2003.

Following the above, various "well-wishers" have undertaken the process of "informing the world" about Evaggelismos. Local politician-followers and ambitious penny-a-liners do not drop a chance at mudslinging the space and the persons using it. Jabbering always leaves traces on the public opinion.

Therefore, whoever relies and feels "informed" being a passive brainwashing receiver (there's a plenty of them out here), learns that this ain't a proper place to hang around, as long as (under those pseudo-literal statements) drugs and gun dealings take place in there, orgies and rooms letting too (well, that was the topper). Our only reply is our permanent action plus the posters and proclamations that circulate occasionally, calling people in scenes.


and this discomfort will carry on..

The last and more serious threat of evacuation coming from the deanery and the district attorney's office in heraklion, won't cut off our course. We do not intend to surrender our labors and this six-year old story in the hands of a dean, specially when he's tangled up in financial scandals and brings up himself as an absolute university monarch. Besides, this recent decision of eviction is induced exclusively by the deanery, without the existence of certain requirements by other members or bodies of the institution.

In the event that the police forces attempt to vacate the building, the only person in charge of any consequences and by any chance wounds will be the dean and only him. Our city is not in need of another stocking and pasteurized venue, but free social spaces. The city center reformation and its derived "profit sharing" won't come over us. Evaggelismos is existent and will keep going on, as long as there are people who won't fit themselves into the lifestyle of misery, people who deny to live a predetermined life, following lifepaths shaped by others. It's a point of convergence on individuals and opinions that oppose to the extant, an open social space in a city and society where everything is sold and bought, where every human expression and activity presupposes some compensation (pecuniary or not), where the human work is an object of exploitation and the surplus value tops up the bosses' pockets.

We want to make clear that whoever undertakes to throw us out of here will have a hard work to do, in which somebody will have to dig his hands into the dirt and someone to be charged with the political cost of the aftermath. To anyone concerned, any stance talking about 10 or 20 squatters is just a misbelief. Evaggelismos is surrounded by a wide number of people and organizations that know how to fight and how to resist to such threats.


WE WON'T STAND BACK


- The general assembly of the squat of Evaggelismos