.:: Κείμενο για 17 Νοέμβρη 2007

ΟΙ ΛΟΓΟΙ ΓΙΑ ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ

ΟΥΤΕ ΣΤΙΓΜΗ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ

17 Νοέμβρη 1973. Το επί τρεις ημέρες κατειλημμένο Πολυτεχνείο στην Αθήνα δέχεται επίθεση και εκκενώνεται από δυνάμεις της αστυνομίας και του στρατού. Προηγούνται και ακολουθούν συγκρούσεις σε όλο σχεδόν το κέντρο της Αθήνας. Δολοφονούνται δεκάδες άνθρωποι, άλλοι από την επέλαση των αρμάτων, άλλοι από ελεύθερους σκοπευτές που είναι ακροβολισμένοι στις γύρω ταράτσες, άλλοι από μπάτσους στη διάρκεια των συγκρούσεων, ενώ δε λείπουν και οι εν ψυχρώ εκτελέσεις. Αυτή η μέρα, και ειδικά η στιγμή κατά την οποία το τανκ ρίχνει την πύλη του Πολυτεχνείου, έχει αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη ως η στιγμή από την οποία άρχισε η αντίστροφη μέτρηση μέχρι την κατάρρευση της χούντας τον Ιούλη του 1974.

Η κατάληψη ξεκίνησε στις 14 Νοέμβρη, εντελώς αυθόρμητα, όταν σε φοιτητές που έκαναν συνέλευση στη Νομική μεταφέρθηκε η πληροφορία ότι η αστυνομία χτυπούσε κόσμο στο πολυτεχνείο. Γύρω στα 1.500 άτομα ξεκινούν πορεία, η οποία δέχεται επίθεση από την αστυνομία κοντά στο πολυτεχνείο. Οι μισοί περίπου από τους διαδηλωτές καταδιώκονται από τους αστυνομικούς προς το πολυτεχνείο και ενώνονται με κόσμο που βρίσκεται ήδη στον προαύλιο χώρο. Οι υπόλοιποι φεύγουν στους γύρω δρόμους. Αργότερα, οι περισσότεροι φοιτητικοί σύλλογοι αποφασίζουν απεργία και ξεκινά η κατάληψη, η οποία σταδιακά, εκτός από φοιτητές, συσπειρώνει μαθητές, εργάτες και γενικότερα ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας. Η δράση των εξεγερμένων δεν περιορίζεται στο χώρο του πολυτεχνείου αλλά διαχέεται σε όλο σχεδόν το κέντρο της πόλης με βίαιες συγκρούσεις με τις αστυνομικές δυνάμεις και επιθέσεις σε δημόσια κτίρια, τράπεζες και στο υπουργείο δημόσιας τάξης, θέτοντας έτσι έμπρακτα και αποφασιστικά το ζήτημα της κοινωνικής ανατροπής.

Η στάση των μελών της ΚΝΕ-αντιΕΦΕΕ και ενός μέρους των αριστεριστών ήταν εντελώς αρνητική απέναντι στην κατάληψη, κάτι που άλλαξε μόλις συνειδητοποίησαν την ένταση και την έκταση της εξέγερσης, οπότε και άρχισαν οι προσπάθειες να ελέγξουν και να καπελώσουν τις διαδικασίες. Συνεχείς ήταν οι απόπειρες τρομοκράτησης του κόσμου που συμμετείχε, καθώς και διαρκής η καταγγελία πολλών ανθρώπων που ξέφευγαν από τη κομματική τους νόρμα, ως προβοκάτορες και πράκτορες της αστυνομίας και της ΚΥΠ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα της ξεφτίλας της ΚΝΕ-αντιΕΦΕΕ και της έντασης της προβοκατορολογίας (ένα γραφικό στοιχείο που έχουν διατηρήσει μέχρι σήμερα οι καθοδήγες του ΚΚΕ) είναι το 8^ο φύλλο της εφημερίδας Πανσπουδαστική, που εκδιδόταν από την αντι-ΕΦΕΕ, η οποία κατήγγειλε ως προβοκάτορες και πράκτορες τους φοιτητές που ξεκίνησαν την κατάληψη του Πολυτεχνείου... Αυτοί οι ίδιοι είναι που ακόμα και σήμερα θεωρούν τσιφλίκι τους τις πορείες της 17 Νοέμβρη, που θέλουν να εναρμονίζουν με τη γραμμή τους κάθε εκδήλωση και δε διστάζουν να επιβληθούν δια της βίας όπου τους παίρνει, ενίοτε παραδίδοντας και κόσμο στην αστυνομία, όπως έγινε στην πορεία του πολυτεχνείου το 1998...

Ο εορτασμός της επετείου του Πολυτεχνείου έχει πλέον καθαρά μουσειακό χαρακτήρα και έχει αποσυνδεθεί πλήρως από το πνεύμα της εξέγερσης. Γενικότερα, κυριαρχεί η άποψη ότι με την πτώση της χούντας επήλθε η «ελευθερία»... Υπάρχει όμως κάποιος νοήμων που να πιστεύει ότι όσοι αγωνίστηκαν τότε ενάντια στη χούντα αποσκοπούσαν στο να εγκαθιδρύσουν ένα σύστημα σαν το σημερινό; Γιατί μπορεί η χούντα να μην υφίσταται πια ως τέτοια, αλλά η καταπίεση και η εκμετάλλευση σαν όροι ζωής καλά κρατούν. Μπορεί να μην υφίσταται πλέον απαγόρευση κυκλοφορίας, αλλά ποιος αισθάνεται ελεύθερος σε μια ζωή που δεν την ορίζει ο ίδιος; Μπορεί οι διαδηλώσεις να μην απαγορεύονται καθολικά, όμως οι μπάτσοι ακόμα υπάρχουν και τρομοκρατούν, ενώ αρκετά συχνά τους «ξεφεύγει» και καμιά σφαίρα. Παράλληλα, ο καθημερινός έλεγχος, το φακέλωμα και οι παρακολουθήσεις ανθρώπων όχι μόνο διατηρούνται, αλλά και έχουν αναβαθμιστεί. Οι υποκλοπές τηλεφωνικών συνομιλιών, οι κάμερες παρακολούθησης σε δρόμους και κτήρια, οι αστυνομικές κλούβες και οι ένστολοι ένοπλοι σε δρόμους και πλατείες, η ψήφιση νέων τρομονόμων και το χτίσιμο ολοένα και πιο απάνθρωπων φυλακών είναι μόνο ορισμένα από τα μέσα με τα οποία η δημοκρατία επιβάλλει το δικό της ολοκληρωτισμό.

Τα Μ.Μ.Ε. εξακολουθούν να παίζουν τον ίδιο ρόλο, να λένε ψέματα και να χειραγωγούν, οι πολιτικάντηδες της αριστεράς είναι πάντα έτοιμοι να αποκλιμακώσουν όσες κινήσεις τείνουν να ξεφύγουν από την νομιμότητα, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων οραματίζεται τον ατομικό του παράδεισο, με το σπιτάκι του, το (κυριλέ αν γίνεται) αμαξάκι του, κοιτάει τη δουλίτσα του και όλα καλά... γιατί και η χούντα δε βασίστηκε μόνο στην ωμή βία για να επιβληθεί... πιστεύει κανείς ότι ένα ωραίο πρωί σύσσωμος ο πληθυσμός της ελλάδας συνειδητοποίησε την κατάσταση και εξεγέρθηκε; Μήπως τότε δεν υπήρχαν φιλήσυχοι νοικοκυραίοι που όλα αυτά τα έβλεπαν από μακριά και εχθρικά, ακριβώς όπως αντιμετωπίζουν ορισμένοι τους αγώνες του σήμερα; Μήπως τότε οι εφημερίδες δεν κάναν λόγο για αλήτες, προβοκάτορες, περιθωριακούς, κλπ; Φυσικά και όχι. Απλά, όσο απομακρύνεται χωροχρονικά ένα γεγονός, τόσο πιο εύκολο είναι να το διαστρεβλώσεις, να το απονοηματοδοτήσεις, να το οικειοποιηθείς και να το καπηλευτείς. Έτσι φτάσαμε στο σημείο να αναφερόμαστε στη γενιά του πολυτεχνείου και να εννοούμε τους ΚΚΕδες, το Λαλιώτη και κάθε άλλον που παρουσιάζεται σαν εξεγερμένος του παρελθόντος. Ακόμα και αν αρκετοί από τους εξεγερμένους του χθες έχουν τώρα αλλάξει στρατόπεδο, αυτό δε σημαίνει τίποτα παραπάνω από το ότι θα βρεθούν και αυτοί στο στόχαστρο των εξεγερμένων του σήμερα και του αύριο...

Η ΧΟΥΝΤΑ ΕΦΥΓΕ, Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΗΡΘΕ, Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΑΚΟΜΗ…

“Τα Πίσω Θρανία” Πρωτοβουλία Ατόμων από την Κατάληψη Ευαγγελισμού

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ

Το θέμα είναι λίγο-πολύ γνωστό, ο υπουργός εμπορικής ναυτιλίας Μ. Κεφαλογιάννης Έχει την λαμπρή ιδέα να ξεπουλήσει μια ολόκληρη περιοχή της Κρήτης με σκοπό την δημιουργία σε αυτήν ενός τεράστιου διαμετακομιστικού λιμανιού για πλοία χωριτικότητας10.000 εμπορευματοκιβωτίων(κοντέινερς), που θα διακινούν 1 με 2 εκατομμύρια κοντέινερ ετησίως.

Με γνώμονα την εξυπηρέτηση εφοπλιστικών και συναφών συμφερόντων, αλλά και την προσωπική υπεραξία του ίδιου του υπουργού κατατίθεται ένα καταστροφικό σχέδιο για τον κόλπο της Μεσσαράς.

Η πρόταση-πακέτο πλασάρεται με το γνωστό περιτύλιγμα των καλών προθέσεων για την οικονομική ανάπτυξη του τόπου. Οι ντόπιοι υποστηρικτές τού έργου φυσικά και δεν είναι τυχαίοι. Οι πιο ένθερμοι, όπως ο αντιπρόεδρος του Οργανισμού Λιμένων Ηρακλείου Αντωνακάκης κατά (όχι και τόσο) περίεργη σύμπτωση είναι ο διευθυντής του πολιτικού γραφείου του υπουργού. Σε δεύτερη θέση έρχεται ο Σ. Λυριτζάκης, διευθύνων πολιτικός μηχανικός στον Ο.Λ.Η., ο οποίος διασυνδέεται με τους παραπάνω , και στο παρελθόν έχει κατηγορηθεί με βαρύτατες κατηγορίες για απάτη κατά του δημοσίου και υπεξαίρεση χρημάτων στην γνωστή υπόθεση της κατάρρευσης της προβλήτας στο λιμάνι Ηρακλείου. Είναι φανερό λοιπόν ότι κάποιοι τρίβουν τα χέρια τους, και κάτι μας λέει ότι δεν το κάνουν με γνώμονα το καλό του τόπου. Όλο το σκηνικό αυτό είναι επίσης διανθισμένο με ξεκάθαρα αβάσιμες υποσχέσεις για "εργασία και χαρά".

Η πραγματικότητα είναι ότι το ξεπούλημα (σε Κινεζικού-Κορεατικού-Αραβικού-Ελληνικού κεφαλαίου συμφέροντα) της συγκεκριμένης περιοχής θα σημαίνει την αλλοίωση της τωρινής καθημερινότητας σε όλο το πλέγμα των κοινωνικών, οικονομικών, πολιτιστικών σχέσεων και δεδομένων. Ένας τόπος που ζεί ουσιαστικά από τη γη και τον τουρισμό θα μετατραπεί σε ένα λιμάνι τέρας, ένα απέραντο εργοτάξιο , ένα μνημείο περιβαλλοντικής καταστροφής. Η ήπια μορφή και δομή των όποιων βιοποριστικών τουριστικών εργασιών θα εξαφανιστεί μαζί με τις φυσικές ομορφιές και την ιστορικότητα του τόπου. Αντ' αυτού υπόσχονται διεθνή προβολή μέσω του λιμανιού . Ποιος όμως θα έρθει να θαυμάσει μια χαβούζα από τσιμέντο και ατσάλι;

Οι "από πάνω" λένε πως θα σεβαστούν τη γνώμη των κατοίκων. Έχουμε την τύχη και την επιλογή να έχουμε μνήμη. Και αυτή μας λέει ότι αυτά τα λόγια, εκτός από ψεύτικα έχουν καταντήσει πλέον και βαρετά. Τα ίδια ακριβώς λόγια- υποσχέσεις είχαμε ακούσει και στην περίπτωση της Γαυδοπούλας πριν από 8 περίπου χρόνια. Σε ένα αντίστοιχο σχεδιασμό, τα τότε αφεντικά επιθυμούσαν, για τα φράγκα βεβαίως, να μετατρέψουν τη Γαυδοπούλα σε σταθμό ανεφοδιασμού για τάνκερς (σε βενζινάδικο δηλαδή) και να αφανίσουν από το χάρτη το συγκεκριμένο νησάκι, και την Γαύδο, αδιαφορώντας για την ανυπολόγιστη οικολογική καταστροφή στα νότια παράλια της Κρήτης. Η Γαυδοπούλα (όπως και ο κόλπος της Μεσσαράς) προστατεύεται από το περιβαλλοντικό πρόγραμμα "Natura 2000", κάτι που δε φαίνεται να τους απασχόλησε καθόλου. Η τοπική κοινωνία των γύρω περιοχών αλλά και το σύνολο των Χανιωτών ήταν αυτοί που αγωνίστηκαν και έθεσαν φραγμούς στις επιδιώξεις τους. Με την αντίσταση τους υποχρέωσαν το νομαρχιακό συμβούλιο των Χανίων να απορρίψει με συντριπτική πλειοψηφία την μελέτη και το συμβούλιο επικρατείας να κλέισει την υπόθεση. Αυτό ακριβώς πρέπει να γίνει και σε αυτήν την περίπτωση.

Και εδώ έχουν αρχίσει να ακούγονται οι πρώτες φωνές αντίστασης. Μέσα στην σύγχυση των υποσχέσεων της εξουσίας υπάρχουν άνθρωποι που προσπαθούν να δουν καθαρά τι μέλλον κρύβουν τα "δώρα των αρχόντων".

Επομένως το σενάριο για το λιμάνι, καλά θα κάνουν να το κρύψουν στα συρτάρια τους. Είναι γνωστό ότι η Κρήτη θεωρείται ακριβό φιλέτο και "μαγαζί γωνία". Η γεωγραφική θέση της Κρήτης αποτελεί κόμβο στρατηγικής σημασίας και γι' αυτό έχει αποτελέσει στόχο στρατιωτικών και οικονομικών συμφερόντων. Κι αν τη θέση των ένστολων παίρνουν τώρα κουστουμαρισμένοι, χαριτωμένοι και αδηφάγοι επιχειρηματίες και πολιτικοί με τίποτα δεν μπορεί να καλυφθεί η ομοιότητα των καταστροφικών τους σχεδίων.

Μένει λοιπόν να οργανωθούμε συλλογικά για να τα ανατρέψουμε.

ΟΤΑΝ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΑΣΤΡΕΨΕΙ ΓΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΑΕΡΑ ΘΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΠΩΣ ΤΟ ΧΡΗΜΑ ΔΕΝ ΤΡΩΓΕΤΑΙ....

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΜΟΛΥΝΣΗΣ ΔΕΝ ΚΑΘΑΡΙΖΕΤΑΙ, ΑΝΑΤΡΕΠΕΤΑΙ

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΔΙΑΜΕΤΑΚΟΜΙΣΤΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΚΟΝΤΕΪΝΕΡ ΣΤΟ ΤΥΜΠΑΚΙ

Κατάληψη Ευαγγελισμού, Θεοτοκοπούλου 18 Ηράκλειο

Η πρώτη προκήρυξη της κατάληψης

Η ΖΩΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ

Το νοσοκομείο "Ευαγγελισμός", της οδού Θεοτοκοπούλου που βρισκόταν άδειο και εγκαταλελειμμένο για δυο δεκαετίες, πήρε ζωή την Πέμπτη 16 Μαΐου. Η κίνηση αυτή προήλθε από μια ομάδα νέων ανθρώπων ,στην πλειοψηφία τους φοιτητές που θεώρησαν αναγκαία την αξιοποίηση ενός τέτοιου χώρου, ικανού να φιλοξενήσει ιδέες και δράση. Αυτό το σύνολο ατόμων είναι ανεξάρτητο από κόμματα και παρατάξεις.
Αλληλεπιδρούμε μεταξύ μας, αντλώντας δύναμη από τα όνειρα που φωλιάζουν μέσα μας. Στόχος μας είναι να τους δώσουμε μορφή μέσα από τη συλλογικότητα, θέτοντας βάσεις σ’αυτό το χώρο που είναι καινούργιος και που γεννιέται μαζί μας. Αρνούμαστε την ιεραρχία και τις εξουσιαστικές αντιλήψεις στις ανθρώπινες σχέσεις και θέλοντας να κρατήσουμε τον "Ευαγγελισμό" έξω από αυτά, ορίζουμε τον χώρο ως αυτοδιαχειριζόμενο. Επιδιώκουμε να μην έχουμε σχέσεις ιδιοκτησίας, ούτε να μας διέπει ιδιοκτησιακή λογική ως προς το κτίριο απέναντι σε κανένα. Ο χώρος αυτός δεν ανήκει σε κανένα προσωπικά και έχουμε όλοι την ίδια ευθύνη απέναντι του. Αποφασίζουμε συλλογικά και συναινετικά με μοναδικό μέσο κατοχύρωσης των απόψεων μας τον διάλογο, αντιτιθέμενοι στη στεγνή λογική κατά την οποία η πλειοψηφία καθυποτάσσει τις μειοψηφίες και επιβάλλεται στο σύνολο και στην ατομικότητα. Για μας ο διάλογος δεν είναι μέσο να εξαλείψουμε τη διαφορετικότητα μας, αντιθέτως γνωρίζουμε ότι οι προτάσεις μας μπορούν να βελτιώνονται και να εξελίσσονται , ακριβώς επειδή προέρχονται από ετερόκλητους ανθρώπους με ποικιλία στον τρόπο σκέψης και έκφρασης.
Ο χώρος λοιπόν που καταλάβαμε ανήκει στο πανεπιστήμιο της Κρήτης. Οι περισσότεροι από εμάς είναι μέλη αυτού του πανεπιστημίου και δέκτες του μοντέλου λειτουργίας του στη σύγχρονη εποχή, δηλαδή την στείρα παροχή εξειδικευμένων γνώσεων και την προετοιμασία για την αφομοίωση του ατόμου από μία άκρως οικονομικοκεντρική κοινωνία και την ενσωμάτωση του σε ένα σύστημα χειραγώγησης των συνειδήσεων. Μέσα σ’ αυτή την κοινότητα απομένει ελάχιστος χώρος για τον άνθρωπο. Δεν μας ικανοποιεί αυτό το όραμα όπου εναλλάσσεται η εργασία με την πλήξη, όπου αδρανοποιείται η ζωή και η δημιουργία και όπου εξαλείφεται οποιαδήποτε αυθόρμητη και πηγαία έκφραση. Γι’αυτό λοιπόν διαφοροποιούμαστε από το πανεπιστήμιο και αγωνιζόμαστε ώστε να πετύχουμε αυτά που θέλουμε χαράσσοντας την δική μας πορεία.
Απογοήτευση μας προκαλεί η κοινωνική και πολιτική ζωή του τόπου μας. Αρνούμαστε την εκμετάλλευση, τον αποκλεισμό, την κοινωνία του θεάματος και γενικά τον τυποποιημένο τρόπο ζωής που μας προσφέρεται. Θέλουμε να γίνουμε ένα ζωντανό κύτταρο αμφισβήτησης και καλούμε όλους όσους αισθάνονται την καταπίεση και την ανάγκη να αντιδράσουν, να έρθουν σ’αυτό το χώρο όπου η δράση τους θα παραμείνει αυτόνομη, αλλά η φωνή τους θα ενωθεί με τη δική μας. Ο "Ευαγγελισμός" θα φιλοξενεί στο εξής την προσωπική μας δημιουργία ως αφορμή επαφής των ανθρώπων. Είναι ανοικτός σε ανθρώπους που αναζητούν την επικοινωνία , που χρειάζονται χώρο να δημιουργήσουν, να προβάλλουν τις ιδέες τους και να προάγουν τον πολιτισμό τους.
Από την πρώτη στιγμή προσπαθήσαμε να καταστήσουμε αυτό το κτίριο βιώσιμο και ικανό να στεγάσει τόσο εμάς, όσο και αυτούς που πιστεύουν πως θα ωφεληθούν από τη συμμετοχή τους σ’αυτή την προσπάθεια. Είναι στις προθέσεις και στις δυνατότητες μας να γίνει η αισθητική διαμόρφωση αυτού του χώρου με τέτοιο τρόπο ώστε να αποτελεί πρόσφορα για την πόλη.



Γενική συνέλευση κατάληψης "Ευαγγελισμού"

ΤΟ ΠΑΡΑΚΑΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΠΙΔΙΩΚΕΙ ΝΑ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΕΙ ΚΑΛΕΣΜΑ ΣΤΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Η καταληψη στην οδο θεοτοκοπουλου 18 στεγαζει μια ομαδα ανθρωπων που τους ενωνει η αμφισβητηση, η διψα για δημιουργια, η θεληση για κοινη δραση.Επιμενουμε εδω και 6 μηνες να κρατηθει αυτος ο χωρος ανοιχτος,πραγμα που δε γινεται ως αυτοσκοπος η πρωσοπικη ματαιοδοξια,αλλα ως αφορμη να στηριχτει μια ζωντανη,ενεργη και με στοχους συλλογικοτητα.θεμελιος λιθος αυτου του οικοδομηματος ειναι οι συνελευσεις,οι οποιες αντικατοπτριζουν τη θεση που θελουμε να εχουμε απενεντι στο χωρο,δηλαδη ισοτιμα και με το ιδιο μεριδιο ευθυνης.Οι συνελευσεις πραγματοποιουνται τακτικα ωστε να καθοριζονται πρακτικα ζητηματα που αφορουν τη διατηρηση και λειτουργικοτητα του κτιριου,καθως και η δραση μας σε ποιλιτικα,κοινωνικα και πολιτιστικα θεματα.
Βασιζομαστε στην αμεσοτητα,την ελευθερη συμμετοχη και το σεβασμο στην καθε αποψη,ενω θεωρουμε οτι ο καθενας αντιπροσωπευει τον εαυτο του και οχι μια ομαδα,αρνουμαστε εξαλλου οποιαδηποτε κρατικα,θεσμικα και εξουσιαστικα φερεφωνα.Αποφασιζουμε συλλογικα και συναινετικα με μοναδικο μεσο κατοχυρωσης των αποψεων μας το διαλογο,αντιτιθεμενοι στη στυγνη λογικη κατα την οποια η πλοιοψηφια καθυποτασσει τις μειοψηφιες και επιβαλλεται στο συνολο καιτην ατομικοτητα.
Νιωθουμε οτι μονο μεσα απο τη συλλογικη δραση και το ζωντανο καθημερινο διαλογο μπορουμε να αναπτυξουμε αντιστασεις απεναντι σε μια οργανωση της κοινωνιας που προαγει το κερδος,εμπορευματοποιωντας οποιαδηποτε πτυχη της ανθρωπινης δημιουργιας και εκφρασης.Ενας αυτοοργανωμενος χωρος,οπου ο καθενας συμμετεχει απορριπτοντας οποιαδηποτε μορφη ιεραρχιας και οικονομικης συνδιαλλαγης,οφειλει να αποτελεσει εναν ανοιχτο πυρηνα ζυμωσης και δρασης,προωθωντας απελευθερωτικα προταγματα στη κοινωνια και οχι να αναλωνεται σε μια εσωτερικη διαδικασια και αναζητηση.Απεναντι στην αλλοτριωμενη κοινωνια της αδικιας,του ρατσισμου,της αποξενωσης και της υποταγης,νιωθουμε αναγκαια την υπαρξη μιας διαφορετικης προτασης.Μια τετοια προταση αποτελει και αυτος ο χωρος.Μια προταση που προωθει τη φαντασια,το προβληματισμο,τη δραση και τη δημιουργια.
Σ'αυτο το πλαισιο εχουν αρχισει να λειτουργουν στον Ευαγγελισμο βιβλιοθικη,αιθουσα προβολων και καφενειο ενω εχουν δημιουργηθει και ομαδες θεατρου και ζωγραφικης οι οποιες ειναι ανοιχτες σε ολους οσους θελουν να εκφραστουν,σε οσους εχουν διαθεση και ιδεες για τη διαμορφωση και την εξελιξη αυτης της προσπαθειας.
Η ζωη για μας δεν ειναι μια συνηθεια,αλλα μια συνειδητη επιλογη δρασης κινησης προς τα εμπρος,διεκδικησης και αγωνα και οχι μια ζωη οριοθετημενη απο αλλους,περιορισμενη σε ανυδρα και αγονα μονοπατια ατομικιστικων και συμβιβασμενων φιλοδοξιων.Αυτο που προτεινουμε ειναι να ορθωσει ο ανθρωπος το αναστημα του απεναντι σε ολες τις σκυφτες συνειδησεις και σε ολες τις καταστασεις που τον θελουν γονυπετη και φοβισμενο.
Καταληγωντας θελουμε να διευκρινησουμε οτι το παρον κειμενο δεν ειναι μια θεωριτικη αναλυση ιδεων και δικαιωματων,αλλα φιλοδοξει να γινει ενα καλεσμα προς ολους για ουσιαστικη επικοινωνια,δημιουργια και δραση.

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΑΛΗΨΗΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ

Οντέ μιλούνε οι αρχηγοί...

Οντέ μιλούνε οι αρχηγοί
δε λένε την αλήθεια
γροικούνε μόνο οι δούλοι ντως
μα και τα κουτορνίθια


Αν θυμάσαι ακόμα κάποιες από κείνες τις ευφάνταστες ιστορίες με θεούς,ημίθεους κλπ που μας δίδασκαν στο σχολείο ως «Ελληνική Μυθολογία»,τότε καλύτερα να τις ξεχάσεις.Μην είσαι…μπανάλ:εδώ και χρόνια όλ’ αυτά τα έχει αντικαταστήσει η Παγκόσμια (ελέω παγκοσμιοποίησης…) Μυθολογία,η οποία άλλωστε δεν αναφέρεται στο μακρινό παρελθόν,αλλά στην καθημερινότητά σου,σε όλες τις μορφές της:στις ιστορίες αυτές πρωταγωνιστούν πια ως …θεότητες η Ανάπτυξη, η Ασφάλεια, ο Εκσυγχρονισμός, η Ολυμπιάδα, η Κατανάλωση, η Παραγωγικότητα και πάει λέγοντας.
Τόπος κατοικίας τους δεν είναι πια κανένας …Όλυμπος,αλλά οι όπου γης τράπεζες, κοινοβούλια, διεθνείς νομισματικοί κ.α. οργανισμοί, αστυνομίες και αποσταμένα λογύδρια μικρών και μεγάλων αφεντικών.
Οι χυδαιότεροι των τελευταίων συναντιούνται τις μέρες αυτές στη Θεσσαλονίκη για να διασφαλίσουν ότι όλοι αυτοί οι μύθοι περί Ανάπτυξης, Ασφάλειας κλπ θα «κατοικήσουν» πλέον και στην καθημερινή ζωή όλων μας.Είτε με το καρότο(πάρε λίγα ψίχουλα παραπάνω για κάνα νέο μοντέλο κινητού,ή κάνα χρυσό μετάλλιο να αισθανθείς εθνικά υπερήφανος) είτε με το μαστίγιο(τρομονόμοι, Europol, νέα μοντέλα…δακρυγόνων,και, όπου δε γίνεται αλλιώς…πόλεμοι!)
Βέβαια, κάθε μύθος(και,δυστυχώς,εδώ δε μιλάμε για…μπύρες) περιέχει πάντα μια δόση αλήθειας.Μόνο που στην περίπτωση αυτή δεν είναι αυτά που σου λένε οι ίδιοι ή τα δελτία τους των ειδήσεων,αλλά όλ’ αυτά που βιώνεις κάθε μέρα στο πετσί σου:
· Μια εργασία(ή ανεργία-η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος) όλο και πιο ανιαρή και αγχογόνα, υπό τις άτεγκτες προσταγές του ανταγωνισμού ή του αφεντικού,και με όλο και λιγότερο αντίκρισμα σε αμοιβή.Κανείς(ούτε η Αριστερά) δε μιλάει για τη βαρβαρότητα της καθημερινής μισθωτής σκλαβιάς και την αλλοτρίωση του να δουλεύεις για άλλους,με τρόπους, χρόνους και σε τόπους που δεν αποφάσισες συλλογικά με τους συνανθρώπους σου ανάλογα με τις ανάγκες σας,αλλά που σου τους έχουν επιβάλλει οι νόμοι των ισχυρών ή…τα γκλόμπς τους.Κι ενώ κάποιοι έχουν πει ήδη από το 1950 ότι με τα τεχνολογικά μέσα που διαθέτουμε θα επαρκούσε ένα 10% της δουλειάς που κάνουμε σήμερα για να καλυφθούν οι βασικές ανάγκες όλου του κόσμου,δουλεύουμε όλο και περισσότερο, όλο και πιο αγχωμένα,για να ‘χουμε όλο και πιο λίγα ουσιαστικά πράγματα για τη ζωή μας και,αντίστροφα,όλο και περισσότερα άχρηστα:βιντεοκινητά, το δεύτερο και τρίτο αμάξι, ηλεκτρικά ανοιχτήρια…γιατί;επειδή το σύστημα πρέπει να πουλά για να συσσωρεύουν κέρδη οι διαχειριστές του.Στον καπιταλισμό,η δουλεία απ’ τη δουλειά απέχουν ένα τόνο δεξιά.
· Κι ενώ τα γραμμάτια σε λίγο θα τα κάνεις κορνίζα και οι δόσεις θα στοιχειώνουν τον ύπνο και τον ξύπνιο σου(οι δε τραπεζίτες θα χαμογελάνε για να σου δείξουν τα δόντια τους),η μιζέρια και η κενότητα της κατανάλωσης ,του shopping therapy κλπ έρχονται να μας σερβίρουν ανθρώπους νευρωτικούς, μονάχους μέσα στη στέρηση του έρωτα, της επικοινωνίας και του χρόνου για μας και τους συνανθρώπους μας.Αλλά…να δεις τι σου ‘χω για μετά:με τις νέες εργασιακές σχέσεις και τα ασφαλιστικά τους νομοσχέδια, θα δουλεύουμε όλο και πιο πολύ για όλο και λιγότερα φράγκα-και όσοι δεν σκοτωθούν σε κανένα εργατικό «ατύχημα»(188 θανατηφόρα περισσότερα από την προηγούμενη διετία στην Ελλάδα) ή δε μείνουν άνεργοι στα 55 τους προκειμένου να βγάλουν περισσότερα κέρδη αλλού τα’ αφεντικά,ας τρώνε εν τω μεταξύ «Κεντέρεια» εθνική ανάταση στα 200μ. σπριντ και νέα «μεγάλη ιδέα» ολυμπιακών προδιαγραφών και…ανωτερότητας της φυλής.Στο μυθολογικό βασίλειο της θεάς Ανάπτυξης, της Παραγωγικότητας κλπ,γελιέσαι αν νομίζεις πως το πιο πολύτιμο υλικό είναι το χρήμα.Το…λάστιχο είναι:ελαστικές σχέσεις εργασίας,ελαστικά όρια σύνταξης, ελαστικές συνειδήσεις, ελαστική αξιοπρέπεια,όπου μας απομένει.
· Η δε Ασφάλεια,θεά του καθημερινού φόβου,του πολέμου(βλ.»αντιτρομοκρατικοί» πόλεμοι και καμπάνιες) και της ξενοφοβίας,είναι η μοχθηρή πανταχού παρουσία που διψά για ανθρωποθυσίες στο βωμό της:κάτι εξίσου(και χειρότερα) καταπιεσμένοι από μας μετανάστες στον πάτο του Αιγαίου, χιλιάδες άλλοι στο κάθε Ιράκ του καπιταλιστικού κόσμου,αλλά και τα δικαιώματά σου στη διαμαρτυρία και στην προσωπική ζωή,κλπ.Ξέρεις,ο «αστυνομικός της γειτονιάς» δε θα μοιράζει πάστες αλλά εντεινόμενη επιτήρηση:μη και στη δώσει μ’ όλ’ αυτά και αντιδράσεις δυναμικά.Θα ξέρει ποιος είσαι,πού μένεις,τί κάνεις ανά πάσα στιγμή και τότε θα ‘ρθει με τους ομοίους του να σε συνετισει, «παλιοτρομοκράτη».Ή μήπως νομίζεις ότι 45000 μπάτσοι,αύρες,κομμάντος,ευρωτρομονόμοι κ.ο.κ.υπάρχουν για έναν Πάσσαρη και μια 17Ν;
· Τέλος πάντων,θα μπορούσαμε ακόμα να πούμε για τις βάσεις με τα πυρηνικά και τη ραδιενέργεια δίπλα στο σπίτι σου,τη χωματερή των ΜΜΕ και πολλά άλλα σκουπίδια ,αλλά τα ξέρεις. Σημασία έχει να καταλάβουμε όλοι πως…

…ΣΤΟΝ «ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ» ΤΩΝ ΣΚΟΥΠΙΔΙΩΝ,ΟΙ ΚΑΔΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ

Αυτόν τον « πολιτισμό» βρίσκονται στη Θεσσαλονίκη για να προωθήσουν, συμβολικά και ουσιαστικά, οι αρχηγέτες αυτές τις μέρες. Για λογαριασμό δικό τους, των εταιρειών τους και των ελίτ τους μιλάνε, όχι για μας. Για «τη νέα φάση συσσώρευσης του κεφαλαίου», αν θες. Δηλ. για τον καπιταλισμό και τις σχέσεις που μας επιβάλλει κάθε μέρα,αφού αυτός είναι το πρόβλημα και όχι οι εκάστοτε διεκπεραιωτές του,Έλληνες και ξένοι,όπως ο συρφετός της Θεσσαλονίκης που πάλι θα πίνει «σε ποτήρια από κρύσταλλα Βοημίας με χρυσά σκαλίσματα»,καθώς μας λέγανε στις «ειδήσεις» τους σε προηγούμενη σύνοδό τους.
Ενάντια σ’ αυτό το μοντέλο ζωής θα πορευτούν,θα διαδηλώσουν,κι αν θες,θα συγκρουστούν με την καταστολή τους πολλοί συνάνθρωποί μας αυτές τις μέρες.Επειδή σίγουρα θέλουμε όλοι να διαχειριζόμαστε οι ίδιοι την εργασία,τη δραστηριότητα,την επικοινωνία μας.Το γεγονός ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ΑΥΤΟΝΟΜΕΣ κοινωνικές δομές μ’ αυτό το περιεχόμενο είναι το μόνο που δεν είναι μύθος σ’ αυτή την ιστορία.

ΘΕΛΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΑΝΘΡΩΠΟΠΛΑΣΤΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΟ-Σκέψου-οργανώσου-διεκδίκησε συλλογικά-αντιστάσου

Πρωτοβουλία μέσα από την κατάληψη του ευαγγελισμού