ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

Η ΦΥΛΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΑΘΡΕΦΤΗΣ ΜΙΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

ΠΟΥ ΑΡΝΕΙΤΑΙ ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΕΙΔΩΛΟ ΤΗΣ

Tη Δευτέρα 3 Νοέμβρη οι κρατούμενοι όλων των φυλακών ξεκίνησαν αποχή συσσιτίου με κύρια απαίτηση τις αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης μέσα στις φυλακές. Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες ζητάνε μεταξύ άλλων τη μείωση του ορίου έκτισης της ποινής για την απόλυση υπό όρους, τη κατάργηση των πειθαρχικών ποινών, την αποσυμφόρηση των φυλακών ,τη βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, ,των όρων επισκεπτηρίου, τον εξανθρωπισμό των συνθηκών στα κέντρα μεταγωγών, να γίνεται χρήση αδειών, να εφαρμοστεί το μέτρο των εναλλακτικών ποινών και να πάψει η κατάχρηση της προφυλάκισης. Εν όψει λοιπόν αυτής της αγωνιστικής κινητοποίησης των κρατουμένων άρχισε να επικρατεί κλίμα τρομοκρατίας. Τα τελευταία 24ωρα γίνονται μαζικές μεταγωγές, ενώ προσπαθούν με απειλές, αιφνιδιαστικά «ντου» στα κελιά, άσκηση ψυχολογικής βίας και εκδικητικά πειθαρχικά, να κάμψουν το ηθικό των κρατουμένων. Ωστόσο, παρά τις προσπάθειες εκφοβισμού, οι κρατούμενοι είναι αποφασισμένοι να προχωρήσουν μετά την αποχή συσσιτίου και σε απεργία πείνας.

Η φυλακή, από την αρχιτεκτονική της έως τους εσωτερικούς της νόμους, εξυπηρετεί τη διαδικασία της καταστολής και της απομόνωσης. Φυλακή δεν είναι μόνο ο εγκλεισμός, αυτή η φρικτή επινόηση – τιμωρία, που επιφυλάσσει το εκάστοτε εξουσιαστικό σύστημα για όσους παρανομούν. Είναι η καθημερινότητα αυτού του βασανιστηρίου. Οι εξοντωτικές ποινές, οι κρατούμενοι στοιβαγμένοι σε κελιά-ψυγεία που δεν χωρούν ούτε τους μισούς, η υγιεινή δημοσίου αποχωρητηρίου και το άθλιο φαγητό. Κάμερες και ρουφιάνοι που ελέγχουν κάθε κίνηση, πειθαρχικές διώξεις, ξυλοδαρμοί, απομονώσεις, μεταγωγές – απαγωγές και “αυτοκτονίες”. Η πανταχού παρούσα πρέζα που διοχετεύεται, χωρίς καμιά αμφιβολία, εν γνώσει των δεσμοφυλάκων, για να επικρατεί στις φυλακές σιωπή νεκροταφείου. Το μάντρωμα ανθρώπων σε έναν περιφραγμένο χώρο υπό την επιτήρηση φρουρών και όπλων που ονομάζουν “προαυλισμό”.

Η φυλακή πέρα από ένα μέσο αποτροπής της «εγκληματικότητας» και της παραβατικότητας, είναι ένα μέσο για να εντείνει τους συσχετισμούς δυνάμεων υπέρ του κράτους και όχι μέσο απονομής δικαιοσύνης, όπως αυτό υποστηρίζει. Είναι επίσης ένας τρόπος παραδειγματισμού της υπόλοιπης κοινωνίας, καθώς οποιοσδήποτε δεν «συμμορφώνεται» είναι εν δυνάμει κρατούμενος των φυλακών.

Η αλληλεγγύη μας στον αγώνα των φυλακισμένων για αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης είναι δεδομένη. Δεν χρειάζεται να συμφωνούμε με κάθε λέξη και πράξη τους για να σταθούμε δίπλα τους. Μας ενώνει μαζί τους η υπεράσπιση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και η επίθεση ενάντια στον ολοκληρωτισμό της εξουσίας μέσα και έξω από τις φυλακές. Γιατί πιστεύουμε πως το “σωφρονιστικό” σύστημα είναι η απλή συνέπεια και συνέχεια ενός ταξικού συστήματος όπου κάποιοι είναι πιο ίσοι από τους υπόλοιπους. Και τα “εγκλήματα” όπως και τους “εγκληματίες” τους δημιουργούν οι ίδιοι νόμοι που επιβάλλονται για να περιορίζουν, να διχάζουν, να αδικούν, να στερούν, αφήνοντας ως μοναδική προοπτική την αποδοχή του ελέγχου της καθημερινότητας και την υπακοή στην τάξη και την ασφάλεια ενός συστήματος εξουσιών που μας έχει κάτσει στον σβέρκο με το “έτσι θέλω’’.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΦΥΛΑΚΙΣΜΕΝΩΝ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗΣ ΟΡΑΤΗΣ ΚΑΙ ΑΟΡΑΤΗΣ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΑΤΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ

Αναρχικοί/ες, Αντιεξουσιαστές/στριες

Ηράκλειο Νοέμβρης 2008